Çivi çakarken beynime , parmaklarımı şişire şişire devam ediyorum bütün dikkatsizliğimle . etrafımdaki sırtlanlar yüzüme gülüyor , ben de onlara . halbuki saklandığım yerden bir türlü çıkartamıyorum benliğimi. Kağnılar taşıyor beynimdeki hücreleri sanki kalbime. Kalbimle baktığım ve gözlerimle gördüğüm arasındaki farkı anlıyorum artık sayende . hiçbir alyuvar zaptedemiyor henüz , hiçbir antikor savaşamıyor seninle … gözlerimin damla damla eridiği aşikarken , sen kanserli bir virüs gibi ağlarını örmeye devam ediyorsun bedenime … aldığım bütün antibiotikler çöpe gidiyor , sen gitmiyorsun bedenimden . bu bedeni rehabilite edebilmek ne mümkün sen varken . anladım ki , artık senin taşıyıcınım . bağımlın ve bir o kadar farkındayım her şeyin . sen damarlarımda dolaştıkça , hücrelerimi birer birer çürüttükçe , seni kendime hapsedeceğim… seni bu bedende taşıyarak bitireceğim kendimle birlikte …
