umut yol olsa devri alem etmiştim şimdiye dek bütün evreni . sanki vardıda bizmi kucaklamadık güleç yüzümüzle. sırtmı çevidik yoksa bir ara geldiğinde... aldığım nefeste endişe kokusu var , hissediyorum... içtiğim suda tedirgin bir tat . hatırlardaki siyah beyaz fotoraflarda böylemiydi halbuki hayat... felek vurur vurur sonra tersine dönerdi herşey... aydınlık bir sabah doğan ağustos güneşi gibi , birden pırıl pırıl olurdu herşey... ve siyah beyaz olmasına rağmen anlardık o fotoraftan güneşin sarı sıcağını...huzur o karşıdan dikkatlice baktığımız umudun yanında değilmiş meğer... meğer huzur yanıbaşımızda çöreklenip bizi beklemiş hep... huzur meğer bize kanatlarını sonuna kadar açan bir sabırmış anladım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder